Waarschuwingssysteem voor aanrijdingen heeft het aantal tramongevallen in Den Haag gehalveerd
Rocío Gálvez Castillo en haar team ontwikkelen rijhulpsystemen voor trams. Ontdek hier hoe hun innovaties de straten van de stad veiliger maken.
Waarom trams?
Het verkeer in steden moet duurzamer en veiliger worden. Trams zijn een belangrijk onderdeel in dit proces.
Ik was meteen enthousiast over het idee om rijhulpsystemen, die we in eerste instantie voor auto’s hadden ontwikkeld, toe te passen in trams. Maar veel mensen zeiden dat er geen kans was dat het ooit zou werken. Auto's zijn als computers op wielen, terwijl veel trams nog analoog rondrijden. Ze zijn veel groter en zwaarder en hebben een langere remweg. Met andere woorden: de omstandigheden zijn totaal anders.
Waarom ik bij dit project betrokken ben? Ik ben ingenieur. Het is mijn taak om problemen op te lossen, anders vind ik geen rust. Het zit zo: in een auto zitten een of twee mensen – in een tram vaak enkele honderden. Ik wil helpen om dit duurzame vervoersmiddel voor iedereen veiliger en aantrekkelijker te maken.
Het geheim van ons succes? We zijn totaal verschillende mensen met totaal verschillende achtergronden. Maar we delen een gemeenschappelijke passie: de beleving van het reizen met de tram beter maken.
En dat is ons gelukt. We hebben bij Bosch Engineering het Tram Forward Collision Warning System (TFCW) ontwikkeld. Het waarschuwingssysteem voor aanrijdingen maakt gebruik van dezelfde technologieën als die in auto's. Het belangrijkste verschil is de software die objecten op de rails detecteert en tijdig reageert - zonder valse alarmen te activeren. In Den Haag zijn we erin geslaagd om het aantal vermijdbare ongevallen te halveren. Daar word ik oprecht blij van! We blijven eraan werken om het nog beter te maken.
Ik denk dat het geheim van ons succes het team is. We hebben allemaal verschillende karakters en verschillende vaardigheden. Bovendien werken we duizenden kilometers van elkaar verwijderd in Duitsland, Roemenië en India. Maar we vullen elkaar perfect aan. Wanneer we elkaar ontmoeten zijn we als vrienden. De vorige keer heb ik iedereen bij mij thuis uitgenodigd en paella gemaakt, net zoals ik thuis in Spanje zou doen.
Hoe werkt het waarschuwingssysteem voor aanrijdingen?
Drie componenten moeten perfect samenwerken: de multifunctionele camera, een radarsensor en de besturingseenheid.
Ongelukken met trams gebeuren vrij snel, vooral als mensen veel stress hebben. Iedereen kent zulke situaties: je komt te laat en rent snel over de sporen om de tram te halen. Of een auto rijdt voor de tram en remt abrupt. Ons rijhulpsysteem stelt de tram in staat om in dergelijke situaties te reageren en op tijd te remmen. Op die manier wordt in eerste instantie actief voorkomen dat er ongelukken gebeuren.
Om dit te laten werken moeten drie componenten perfect samenwerken: een multifunctionele camera (MPC2) die aan de voorkant van de tram is gemonteerd. Deze bewaakt de sporen en detecteert objecten zoals voertuigen, fietsen of voetgangers. Een radarsensor geeft extra informatie aan de camerabeelden en detecteert obstakels. Zelfs in moeilijke omstandigheden zoals mist, regen en duisternis. De radarsensor haalt informatie uit de camera, controleert deze en vergelijkt deze met de snelheid en afstand tot de tram. De Rail Control Unit, de interface tussen de Bosch-componenten en andere boordsystemen van de tram, bundelt al deze informatie. Op deze manier is het mogelijk om de hele oplossing vlot te laten werken, ook met oudere trammodellen. Als er een obstakel wordt gedetecteerd, waarschuwt het systeem de bestuurder visueel en akoestisch – en in geval van nood remt het toestel automatisch.
Natuurlijk testen we het systeem uitgebreid voordat het in gebruik wordt genomen – en dat kost behoorlijk wat tijd. De automotive collega's kunnen hun software integreren in een testvoertuig en zo de weg op gaan, terwijl wij samen met de respectievelijke OV-autoriteiten een tramdepot moeten zoeken. Vervolgens zetten we een testomgeving op en kijken we hoe het systeem reageert op obstakels. Ondanks alle moeite maakt dit het juist leuk!
We passen het systeem voor elke stad en elk trammodel individueel aan. Wanneer we de technologie in een nieuwe stad implementeren, leggen we eerst de routes vast met de camera en analyseren we ze. Voor het project in Den Haag hebben we meer dan 100 kilometer afgelegd en uren aan videobeelden bekeken. Daarbij vroegen we ons af: waarom werd een waarschuwing geactiveerd? Was het echt een obstakel of was het vals alarm? Toen ik voor het eerst in Den Haag was en alles live zag, dacht ik: hé, ik ken hier alle bochten en hoeken al!
Waarom voelt het zo goed om dit werk te doen?
Uiteindelijk gaat het niet om technologie, maar om de passagiers. Het is fijn om te weten dat ik hun leven veiliger en comfortabeler kan maken.
Ik kan niet meer met de tram reizen zoals vroeger. Als ik ergens in een tram stap, volg ik de hele tijd de route en denk: "Hoe zou ons systeem in deze situatie reageren?" Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf in een stad aankomen – en ons systeem is daar al in werking. Het is best cool dat veel Europese steden het al gebruiken, en nu ook in Noord-Amerika en Australië.
Het mooie is dat er zoveel meer dingen denkbaar zijn die we vanuit de automotive sector in trams kunnen implementeren. Momenteel waarschuwt ons systeem voor frontale aanrijdingen, in de toekomst kunnen we die misschien ook aan de zijkant of achteraan voorkomen. Als je er verder over nadenkt, zullen trams zich op een gegeven moment met behulp van rijhulpsystemen zelf in het depot parkeren, extra wagons aankoppelen of andere manoeuvres semi-autonoom uitvoeren.
Maar ook voor ons waarschuwingssysteem voor aanrijdingen zijn we dankzij de volgende generatie sensoren nog niet aan het einde van de lijst met mogelijkheden. Zo zal het straks mogelijk zijn om aanrijdingen te voorkomen bij hogere snelheden dan nu. Momenteel hebben de huidige systemen soms nog steeds moeite om krappe bochten te nemen. Dit gaan we ook oplossen met de volgende generatie.
Uiteindelijk gaat het niet om de technologie maar om de mensen, de passagiers die in de tram zitten. Ook over de chauffeurs. Het is hun werkplek. We hadden heel wat gesprekken met hen om erachter te komen wat hun werk gemakkelijker zou maken. Ik wil niet te veel verklappen, maar we hebben veel ideeën waarmee we nog veel problemen kunnen oplossen. Tot die tijd blijf ik hard werken.
Rocío Gálvez Castillo
Rocío Gálvez Castillo komt oorspronkelijk uit Spanje en woont al elf jaar in Duitsland. Ze heeft elektrotechniek gestudeerd in Madrid en Eindhoven. Ze werkt al zes jaar bij Bosch. Aanvankelijk als ontwikkelaar en projectmanager voor rijhulpsystemen, de laatste drieënhalf jaar op gebied van trams. Ze werkt in Abstatt, Duitsland. Haar team heeft verschillende leden die vanuit Roemenië en India werken.